«Ես իմ անուշ Հայաստանի»
«Տաղարան» շարքի 20րդ բանաստեղծությունն է։ Վիլյամ Սարոյանը այս բանաստեղծության մեջ գրել է« Զայն մինջև այսօր կնկատեմ մեր երկրին,մեր պատմությանը նվիրված ամենագեղեցիկ երգը,հայրմերին նմանվող աղոթք մը»։
4 քառատողից բաղկացած բանաստեղծությունը անփոփում է հայ ժողովրդի դարավոր պատմությանփիլիսոփայությունը գոյության ակունքները արևահամ բառից մինջև հավերժական Արարատ։
«Տաղ անձնական»
Գրվել է 1917թ. Մոսկվայում։Նվիրել է իր մտերմուհի Կարինե Քոթանջյանին։Պատերազմիսարսափների միջով անցած բանաստեղծը վերադարձել է Կարս,սակայն շուտով պիտի հեռանարհայրենի քաղաքից և հրաժեշտ տար ,այնքան թանգ ու հարազատ վայրերին ու մարդկանց ։
«Հեռացումի խոսքեր»
Կյանքի դաժան հարվածներից տառապող աչքերի կրակներն ու աստղերը մարած երիտասարդըբացում է սիրտը մտերմուհու առաջ։
No comments:
Post a Comment