Մուշեղ Գալշոյան

 Կենսագրություն.

Մուշեղ Գալշոյան (1933 – 1980) ծնվել ու մեծացել է Հայաստանի Թալինի շրջանում, բայց նրա մեջ մինչև կյանքի վերջը շատ ուժեղ մնաց սասունցի լինելու գիտակցությունը։ Նրա ծնողները սասունցի փախստականներ էին, որոնք Արևելյան Հայաստան հասնելով՝ բնակության վայր ընտրեցին Թալինը։ Հայրը կորցրել էր առաջին ընտանիքը կոտորածների ժամանակ։ Մուշեղ Գալշոյանը մահացավ 1980-ին, Կաթնաղբյուր գյուղում, հրացանի պատահական կրակոցից, հայրենի դաշտում։

«Կանչը»
-Ալեեե՜.. Ալե, իմ հոգին, Ալեեե՜…
Ծերունին, մահակին հենված, կանչում էր երգեցիկ: Գառները շաղ էին եկել լեռնալանջին, իսկ Զորոն… իսկ ծերունի Զորոն գառնարած չէր.գյուղը ընդհանրապես գառնարած չուներ, օրը մեկն էր քշում հոտը, և այդ օրը Զորոյի հերթն էր, իսկ Զորոն՝ խոշորկեկ ու թավամազ, հենվել էր մահակին ու երգեցիկ կանչում էր: -Ալեեե՜.. Ալե, իմ հոգին, Ալեեե՜… Արևածագից մահակին հենված կանչում էր ու կանչում

Կանչը մի հետաքրքիր պատմություն էր, որտեղ խոսվում էր մի սիրո մասին որը երբեկ չէր կարող մարել։ Զորոն մինջև խոր ծերություն սիրահարված էր Ալեին, ում ճանաչում էր դեռ մանուկ հասակից։ Զորոն անյքան էր սիրում Ալեին, որ նույնիսկ պատրաստ էր բաժանվել իր կնոջից և փախցնել նրան։ Մուշեղ Գալշոյանոը շատ գեղեցիկ է նկարագրել սերը այս վիպակում և ես կարծում եմ, որ իրական կյանքում շատերնեն ցանկանում այսպես սիրել կամ սիրվել։