Եղիշե Չարենց 1897թ,մարտի 13
Եղիշե Չարենցը հայ գրականության խոշորագույն դեմքերիցմեկն է և իր պատմական նշանակությամբ համարվում էնորագույն շրջանի հայ գրականության հիմնադիրը։ Կարծեսամբողջ հայ գրական միտքը, հինգերորդ դարից սկսած,հասունացել էր, որպեսզի իր խոսքերից ծնունդ տար այսհանճարին։ Սա նշանակում է, որ Չարենցը՝ որպեսբանաստեղծ, ծնունդ է առել հայ գրականության ընդերքից,առասպելական եղեգան փողից՝ որպես բանաստեղծությանմի նոր «հուրհեր պատանեկիկ»։ Դեռ մարդիկ կան, ովքերառասպելներ են պատմում Չարենցի մասին։ Իր կյանքի օրոքնա վերածվեց լեգենդի։ Չարենցն իվիճակի էր ոգևորությանպահերին հասնել ստեղծագործական հզոր շիկացման, նագրում էր միանգամից, մեկ բռնկումով։ Թեև դժվար կյանքվիճակվեց նրան, բայց նա իր կյանքի ճանապարհն անցավհերոսի պես, բարձր պահեց թե՛ գրողի, թե՛ իր մարդկայինառժանապատվությունը և երբեք չխոնարհվեց ժամանակիիշխանավորների առջև։
Ես կարդացի <<Մահվան Տեսիլ>>ստեղծագործությունը:Շատ հետաքրքիր էր և շատ հուզիչ:Այն կարդալով լրիվ մտնում էիր Չարենցի հոգու և իրավիճակի մեջ:
Չարենցը հալածանքների է ենթարկվում Ստալինյան ժամանակաշրջանում:Նրան հանում են գրողների միությունից,և ուղարկում բանտ,որտեղել հա վախճանվում է:
Բայց նրան արդարացնում են Ստալինի մահից հետո՝1955 թվականին:
Նաև դիտել եմ<<Մահվան Տեսիլ>> ֆիլմը,որը Չարենցի կյանքի մասին է:Շատ հետաքրքիր ֆիլմ է:Այտեղել շատ լավ նկարագրվում է Չարենցի հալածանքները Ստալինյան ժամանակաշրջանում:
Կյանքը
Կյանքը – երգի, երկնքի՜ պես անհո՜ւն, անհո՜ւն, –Կյանքը – կորած աստղերի՜ պես հազարանուն:Կյանքը – կրակ ճահիճներում՝ կա ու չկա, –Կյանքը – ճամփորդ, սպասված հյուր, որ պետք է գա:Կյանքը – երգի, երկնքի՜ պես անհո՜ւն, անհո՜ւն, –Կյանքը – կորած աստղերի՜ պես հազարանուն …
Ինձ շատ դուր եկավ այս բանաստեղծությունը: Այստեղ հեղինակը պատկերում է կյանքը:
Այն կարդալիս ես պատկերացնում եմ կյանքը:
Այն իմ կարծիքով հասարակ բանստեղծություն չէ:Այն երգ է և աղոթք,որը պիտի ամեն հայ մարդ իմանա:
Ես կարծում եմ,որ նրա մեջ իմաստը այնքան շատ է,որ ամենմեկը չի կարող ընկալել այդ բաստեղծության խորհուրդը:
No comments:
Post a Comment